Widzisz posty znalezione dla zapytania: PKS Białystok Olecko

W każdym bądź razie nieco ponad pół godziny po owej nieszczęsnej 5.45 stałem
już na warszawskim dworcu Zachodnim, zwanym również "Środek niczego". Ludzi
ogólnie kręciło się niewiele, nie działo się też nic specjalnie ciekawego -
ot, przy peronie numer siedem stał sobie skład Neptuna, do którego brnęło się
w śniegu niemalże po kolana - to znaczy brnęłoby się, bo chętnych nie było.
Kibelek służbowy stał, gdzie miał stać, Odra przeleciała planowo, osobówki
pokręciły się w obie strony, poza tym cisza i spokój.

MAZURY z Łodzi sobie nadjechały, stanęły przy peronie numer pięć i sobie
ruszyły, wzbogacając się o mnie i parę innych osób, które w jakimś
niezrozumiałym celu upodobały sobie podróże o tak nieludzkiej godzinie, w
dodatku w soboty. Razem z tymi, co to na Centralu wsiedli, było nas może po
2-3 osoby na przedział drugiej klasy, czyli nie za dobrze. Mnie trafił się
jako towarzystwo tatuś, posiadający córeczkę oraz katar. Córeczka też miała
katar. I jakieś piętnaście lat. Chusteczek nie mieli. A przynajmniej sądzę, że
nie mieli, bo nie przyuważyłem czynności ich używania. Córeczka była też
ciekawa świata. Przydatna cecha. Przydatną cechą okazało się też
samoopanowanie. Słysząc pytanie 'a co to te linki na górze' nie parsknąłem
śmiechem. Naprawdę. No, może troszeczkę.

Córeczka, piętnaście lat, tatuś i dwa katary opuściły pociąg w Mławie, co było
dla mnie głęboką ulgą, zwłaszcza psychiczną. W Działdowie przy peronie stoi
SU45-170 z pociągiem do Laskowic. Frekwencji nie stwierdzono. Na peronie stoi
za to miły (podejrzewam, że miły przynajmniej) pan i kameruje między innymi
odjazd MAZUR z moją gębą w oknie. Zasłużył na znalezienie się na zdjęciu tym
czynem.

Do Olsztyna dojechaliśmy planowo. Tu - circa pół godziny czasu, akurat na:
nabycie śniadania, kawy, wypicie kawy, wciśnięcie śniadania do plecaka,
pobieganie po peronach i pofocenie wszystkiego, co się rusza w ich okolicach.
A to kibelek do Torunia, a to Rybak do Szczecina, a to Flisak przyjechał,
bonanzę do szynobusu podczepiają, coby udała się do miasta na Pe, aż w końcu
przy peronie czwartym objawia się Biebrza do Białegostoku. Ludzi sporo, lokuję
się w końcu w rowerowym, gdzie jakby najpuściej...

Podróż do Ełku przez zaśnieżone Mazury - czystą przyjemnością była. No, może
gdyby nieco szybciej się jechało... ale czegóż ja wymagam od PKP... znów się
rozmarzyłem. Tragedii i tak nie ma, bo jedziemy, a nie toczymy się. Korsze -
dużo torów. Wszystkie puste. Cisza... tylko odgłos śmiechu malca biegnącego po
peronie, aby przywitać się z mamą, przypomina iż kiedyś musiało być to miejsce
tętniące życiem. Dziś - uśpiona mieścina "przed Kaliningradem w prawo".

W Ełku szybka przerwa obiadowa, smaczna fasolka po bretońsku w znanym miejscu
smaczna jak zawsze, a miła pani miła jak zawsze. Wracam na dworzec, lustrując
otoczenie, natykając się między innymi na ciekawe pismo dot. skomunikowania
PKSu z pociągiem z Olsztyna - PKS Suwałki prezentuje czysty dasizm, informując
że autobus będzie oczekiwał do 10 min na pasażerów, a w przyszłym rozkładzie
jazdy zmiana zostanie uwzględniona na stałe i kurs będzie przesunięty o te 10
min. Wow, jestem pod wrażeniem.

Z ciekawych rzeczy - skład pospiesznego Warszawa - Ełk widocznego na torach
postojowych - A, 4 Az i rower. Huh. I tak wolałem wagony bezpośrednie w
Hańczy... SA106-007 stoi sobie przy peronie, prezentując ciekawe wersje
informacji wizualnej - najpierw "Olsztyn Gł. przez Giżycko", później "WITAMY"
- i ten napis pozostanie już do końca mojej przygody z tym pojazdem. Ludzi
zupełnie sporo - więcej niż miejsc siedzących - większość 'testowo' i
'rekreacyjnie', ale nastawienie - ogólnie pozytywne. Jakiś pan rozmawiający w
Ełku przez komórkę i oznajmiający całej rodzinie, że pociągi jeżdżą, jest
super, czysto, ładnie, wygodnie, tanio, szybko, w Olecku pyta kierownika
'kiedy kursy do Gołdapi'. Ech, przez moment się rozmarzyłem... W Olecku
lustruję budynek dworca tylko z zewnątrz, dostrzegam jednak ogłoszenie o
czynnej na 30 min przed pociągiem kasie biletowej, które wprawia mnie w
głębokie zdziwienie. W drugą stronę zapełnienie gorsze, ale też niezłe...
Okazuje się również, że nie jestem jedynym MKiem, który się wybrał do Olecka -
miłych panów kolegów pozdrawiam oczywiście :) - a robiąc fotkę w Kijewie
ląduję tyłkiem w śnieg. Cóż. Skąd mogłem wiedzieć, że ten peron się tam już
skończył? :)

W Ełku 16 minut na przesiadkę na kibel do Białegostoku, żegnam się zatem z
kolegami z Gdyni, obiecując oczywiście wizytę w Wielkim Kacku :) i w miłych
nastrojach zasiadam w full-plastiku, który zawiezie mnie w stronę domciu. Z
ciekawostek - planowy odjazd, podobnie jak pociągu do Olsztyna, 16:16 wypadł -
wedle dworcowego zegara - o 16:08. Droga do Białegostoku... no była. Niewiele
pamiętam - zmęczony i niewyspany człowiek + wysoka ciepłota mocno ogrzewanego
kibla = przytomność przeciętna. W stolicy Podlasia zdążyłem akurat sobie
spokojnym krokiem przejść na środkowy peron i dojść do jego początku, gdy
wtoczyła się prawie pusta Hańcza z Suwałk, która szybko się zrobiła prawie
pełną Hańczą z Suwałk. Załadowałem się do rowerowca, bo to fajny wagon jest. A
wraz ze mną wycieczka - circa 60-osobowa - młodzieży licealnej jadącej gdzieś
w góry na narty (przesiadali się w Wetlinę na Wschodnim)... W sumie byli dość
kulturalni i cisi jak na młodzież licealną, ale spokoju wiele nie zaznałem
mimo wszystko... Wymiany na stacjach pośrednich - może poza Łapami - żenująco
niskie, o ile byłem w stanie dostrzec. Tuż przed Wawą Wschodnią dostrzegłem
jeszcze kicającego wzdłuż torów zająca, albo innego podobnego ssaka... i na
tym relację mogę chyba zakończyć :)

Zdjęcia (dla odważnych, bowiem i ja i aparat zdjęć robić nie potrafimy) -
http://gotland.dyn.pl/~fikander/olecko